۱–خوردگی (Corrosion)
علل اصلی خرابی در شیلنگ : خوردگی نقش مهمی در خرابی شلنگ فلزی انعطاف پذیر دارد. این نوع خرابی شلنگ معمول است و اغلب اتفاق می افتد. در ادامه ، ما به بررسی انواع متداول خوردگی با جزئیات بیشترخواهیم پرداخت. زیرا آنها یکی از انواع اساسی خرابی شیلنگ بافت استیل هستند.
۱.۱–خوردگی یکنواخت (Uniform Corrosion)
مشکل: خوردگی یکنواخت یا اصطلاحاً خوردگی کلی ، متداول ترین نوع خوردگی فلز است. در این نوع، حمله خورنده به طور مساوی در کل سطح مجموعه شیلنگ استیل آکاردئونی پیش می رود. فلز توسط خوردگی نازک شده و در نهایت از کار می افتد. به طور معمول این نوع خوردگی در مقیاس وسیعی از سطح فلز یا بخش بزرگی از مساحت کل اتفاق می افتد. بالاترین منطقه برای شروع یک حمله خوردگی، آخرین شیارهای آکاردئونی و مناطق جوشکاری است. خوردگی یکنواخت قابل اندازه گیری و پیش بینی است. این خوردگی بندرت منجر به خرابی فاجعه بار شلنگ های فلکسیبل فلزی می شود.
پیشگیری:
شما می توانید از خوردگی یکنواخت با انتخاب صحیح آلیاژ شیلنگ بافت استیل خود جلوگیری کنید. انتخاب آلیاژ شیلنگ باید با ماده مورد انتقال سازگار باشد. علاوه بر این ، شما باید حتما شرایط محیطی را که در آن شیلنگ بافت استیل مورد استفاده قرار می گیرد را در نظر بگیرید. اطمینان حاصل کنید که آلیاژ شلنگ با شرایط محیطی سازگار است.
۱.۲–خوردگی حفره ای (Pitting Corrosion)
مشکل: خوردگی حفره ای یکی از مخرب ترین و خطرناک ترین اشکال خوردگی در مقایسه با انواع دیگر است. این خوردگی معمولاً روی فلزات و آلیاژهایی مانند فولاد، آهن و آلومینیوم تأثیر می گذارد. خوردگی حفره ای نوعی خوردگی منطقه ای است که منجر به ایجاد حفره یا سوراخ در فلزات می شود. تشخیص، پیش بینی و جلوگیری ازاین نوع خوردگی نسبت به خوردگی یکنواخت دشوارتر است. این نوع خوردگی معمولاً توسط یک محیط تهاجمی که حاوی مواد شیمیایی مانند کلرید است ایجاد می شود. کلرید به فیلم اکسیدی آسیب می رساند و حفره ها در محل تخریب فیلم اکسیدی شروع به پیشرفت می کنند. علاوه بر کلرید، این حفره می تواند از قطرات آب بر روی سطح شیلنگ بافت استیل نیزایجاد شود. یک سوراخ کوچک با کمترین میزان تخریب فلز منجر به خرابی شلنگ فلزی و کل سیستم می شود.
پیشگیری:
برای جلوگیری از خرابی شیلنگ بافت استیل از خوردگی حفره ای، باید پارامترهای محیطی سبب ساز خوردگی حفره ای مانند دما، کلرید و رطوبت را کنترل کنید. اگر عوامل محیطی قابل کنترل نیستند، باید از آلیاژهای مقاوم در برابر خوردگی حفره ای استفاده کنید. آلیاژ حاوی تیتانیوم، مولیبدن ، کروم و نیتروژن مقاومت خوبی در برابر خوردگی حفره ای دارند. همچنین، در صورت تماس شلنگ با مواد شیمیایی، از تمیز کردن و شستشوی شیلنگ بافت استیل اطمینان حاصل کنید.
۱.۳–خوردگی بین دانه ای (Intergranular Corrosion)
مشکل: خوردگی بین دانه ای که با عنوان خوردگی بین کریستالی نیز شناخته می شود. ساختار میکروسکوپی فلز و آلیاژهای آن از دانه هایی تشکیل شده است که توسط مرزها یی از یگدیگر جدا شده اند. خوردگی بین دانه ای و بین کریستالی به معنی ایجاد خوردگی در مرز دانه ها و بلورها است. همانطور که از نامش پیداست، این نوع یک حمله خورنده در امتداد مرز دانه های فولاد ضد زنگ است. نقش اصلی مقاومت به خوردگی در فولادهای ضد زنگ بر عهده کروم است.
خوردگی بین دانه ای عمدتاً به دلیل رسوب کاربیدهای کروم در مرز دانه ها است. اگر شیلنگ بافت استیل در حین جوشکاری یا عملیات حرارتی در محدوده دمایی ۵۵۰-۸۵۰ درجه سانتیگراد (۱۰۰۰ درجه فارنهایت ~ ۱۵۶۲ درجه فارنهایت) نگه داشته شوند، کاربیدهای کروم در مرزهای دانه تشکیل می شوند. در نتیجه، این ناحیه فقیر از کروم مستعد خوردگی بین دانه ای می شود و در نهایت منجر به خرابی شیلنگ بافت استیل می شود.
پیشگیری:
برای جلوگیری از خوردگی بین دانه ای، می توانید از هر ماده ای با کربن کمتر از ۰.۰۵ درصد استفاده کنید. این نوع مواد مقاومت کافی در برابر این نوع خوردگی دارند. همچنین فولادهای با کربن بسیار کم هم دارای حداکثر ۰.۰۳ درصد کربن هستند که برای جلوگیری از خوردگی بین دانه ای یک انتخاب عالی است. فولادهای تثبیت شده با تیتانیوم (Ti) یا نیوبیوم (Nb) نیز به افزایش مقاومت در برابر خوردگی بین دانه ای کمک می کنند.